ζαμανβού (ουσ.) – Μια εσωτερική στιγμή ευθυγράμμισης μεταξύ της ροής του χρόνου και της θέλησης κάποιου· η σιωπηλή γνώση ότι το τώρα είναι ταυτόχρονα φευγαλέο και αναπόφευκτο.

zamanvou (n.) – An inner moment of alignment between time’s flow and one’s will; the silent knowing that now is both fleeting and inevitable.

zamanvou (sos.) – Un momento interiore di allineamento tra il flusso del tempo e la propria volontà; la consapevolezza silenziosa che l’adesso è sia fugace che inevitabile.

zamanvou (n.) – Un moment intérieur d’alignement entre l’écoulement du temps et sa volonté ; la connaissance silencieuse que le présent est à la fois fugace et inévitable.

zamanvou (sus.) – Un momento interior de alineación entre el flujo del tiempo y la propia voluntad; el conocimiento silencioso de que el ahora es fugaz e inevitable.

zamanvou (sub.) – Ein innerer Moment der Übereinstimmung zwischen dem Fluss der Zeit und dem eigenen Willen; das stille Wissen, dass das Jetzt sowohl flüchtig als auch unvermeidlich ist.